Władysław Reymont

1919- Ukazał się tom nowel „Za frontem”. Reymont wyjechał do Stanów Zjednoczonych jako delegat Polskiego Komitetu Narodowego . Nawiązał tam kontakty z ośrodkami polonijnymi i prowadził akcję propagandową wśród emigracji w Nowym Jorku , Chicago , W Pensylwanii i na polskich farmach w Wisconsin.

1920- Pisarz ponownie wyjechał do Ameryki ( tym razem jako członek delegacji Ministerstwa Skarbu) w celu uzyskania poparcia dla pożyczki narodowej. Po powrocie jego stan zdrowia pogorszył się (chorował na serce na tle reumatycznym). Zakupił do poznańskiego Urzędu Osadniczego zniszczony przez wojnę majątek Kołaczkowo w pobliżu Wrześni . Zwykle spędzał tam lato , na zimę przenosząc się do Warszawy.

1921- Reymont został prezesem stworzonego w Poznaniu oddział Związku Literatów , wszedł także do zarządu Pierwszej Polskiej Spółdzielni Kinematograficzno-Artystycznej „Artfilm” (rozwiązanej w 1922r. po zrealizowaniu dwóch filmów). Otrzymał order Polonia Restituta III klasy. Zaczęły się ukazywać Pisma.Wydanie zbiorowe zupełne ze wstępem Adama Grzymały-Siedleckiego.

1923- Wydano ( w jednym tomie) szkice powieściowe „Osądzona i Księżniczka”.

1924- Dnia 13 listopada 1924 Akademia Szwedzka przyznała Reymontowi Literacką Nagrodę Nobla za Chłopów ( w wysokości 116 718 koron , co wówczas wynosiło ok.257tys. zł) Odebrał ją w imieniu laureata Alfred Wysocki , poseł polski w Sztoholmie. W tym czasie pisarz wyjechał na kurację do Nicei. Został odznaczony wielką wstęgą orderu Polonia Restituta. Ukazały się: alegoryczna powieść „Bunt” i opowiadanie „Legenda”.

STRONA 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7